Platówna, Plattówna, Franciszka Józefa, zam. Rotterowa, *26 II 1894 Jasło, †10 II 1974 Wrocław, polska śpiewaczka (sopran dramatyczny) i pedagog. W latach 1914–19 studiowała w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie pod kierunkiem W. Hendrich i A. Ludwiga (śpiew) oraz W. Żeleńskiego (teoria muzyki). Studia wokalne uzupełniała w latach 1927–28 na kursach wakacyjnych u T. Lierhammera w Opernschule w Wiedniu. W 1920 debiutowała na scenie Opery Lwowskiej (tytułowa rola w Halce S. Moniuszki) i do sierpnia 1930 pozostała solistką tego teatru. W latach 1930–39 była primadonną Teatru Wielkiego w Warszawie. Występowała również gościnnie w latach 1927–28 na koncertach w Zagrzebiu, Lublanie i na scenie opery w Wiedniu (Santuzza w Rycerskości wieśniaczej P. Mascagniego pod batutą kompozytora), 1924–38 w teatrach operowych i na koncertach m.in. w Krakowie, Poznaniu, Warszawie, Łodzi, Lwowie i Katowicach. Podczas wojny przebywała głównie w Krakowie, gdzie uczyła śpiewu, organizowała koncerty konspiracyjne i występowała na charytatywnych koncertach Rady Głównej Opiekuńczej. Po wojnie wznowiła występy w Krakowie (Nedda w Pajacach R. Leoncavalla, 1945) i Wrocławiu (Halka w przedstawieniu inaugurującym działalność Opery Wrocławskiej 8 IX 1945). Partię Halki śpiewała również w zorganizowanym przez siebie zespole objazdowym w Polsce północnej i zachodniej. W latach 1946–48 zorganizowała i kierowała szkołą muzyczną w Słupsku. W 1948 podjęła pracę pedagogiczną w PŚSM we Wrocławiu, a 1949 w PWSM, gdzie w 1951 została mianowana profesorem i uczyła do 1970. Jej uczennicą była m.in. H. Słoniowska.
Platówna dysponowała mocnym i dźwięcznym głosem oraz talentem aktorskim pozwalającym na kreowanie zróżnicowanych postaci scenicznych. W swoim repertuarze miała prawie 60 ról; partię Halki wykonała ponad 500 razy, m.in. na uroczystym tysięcznym przedstawieniu tej opery w Teatrze Wielkim w Warszawie (1935). Była świetną odtwórczynią ról Wagnerowskich (Senta w Holendrze tułaczu, Zyglinda i Brunhilda w Pierścieniu Nibelunga, Kundry w Parsifalu, Elżbieta w Tannhäuserze, Elza w Lohengrinie, Ewa w Śpiewakach norymberskich) i głównych partii w operach Verdiego (tytułowa rola w Aidzie, Leonora w Mocy przeznaczenia i Trubadurze, Amelia w Balu maskowym, Elżbieta de Valois w Don Carlosie), Pucciniego (tytułowe role w Tosce i Turandot), R. Straussa (tytułowa rola w Salome) i in. W operach polskich śpiewała role: tytułową w Hrabinie Moniuszki, Balladyny i Wdowy w Goplanie Żeleńskiego, Ulany w Manru Paderewskiego, królowej Bony w Zygmuncie Auguście T. Joteyki, Bogny w Legendzie Bałtyku F. Nowowiejskiego i in. W 1961 otrzymała Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.
