Marchesi [~k’ɛ:zi], Marchesini, Marchesino, Luigi, Lodovico, *8 VIII 1755 Mediolan, †14(?) XII 1829 Inzago (k. Mediolanu), włoski śpiewak (sopranista, kastrat). Uczył się u słynnego kastrata Caironiego, następnie u tenora Albuzziego; od debiutu w 1773 w Rzymie rozpoczął błyskotliwą karierę. Odnosił liczne sukcesy na czołowych scenach włoskich — w Rzymie, Mediolanie (od 1775), Wenecji (1775, 1779, 1791–98), Neapolu (Teatro di San Carlo, 1778–81), jak też w Monachium (1776–77), Wiedniu (1779, 1785, 1798, 1801), Petersburgu (1785–86), Berlinie (1787) i Londynie (1788–90). Podczas podróży do Rosji z G. Sartim wystąpił 25 VIII 1785 w Warszawie w jego operze Giulio Sabino. Na początku kariery (Rzym 1773–74) śpiewał partie kobiece w operach komicznych, później kreował wiodące role dramatyczne w operach N. Jommellego, J. Myslivečka, V. Martina y Soler, a zwłaszcza F. Bianchiego i Sartiego. Od 1794 mieszkał i występował w Mediolanie, aż do wycofania się ze sceny w 1806. Jest autorem wielu arii i pieśni.
