Láczo Zoltán, *29 I 1938 Békéscsaba, †3 XII 2016, węgierski psycholog muzyki. Studiował wychowanie muzyczne w Akademii Muzycznej im. F. Liszta w Budapeszcie (dyplom 1963). W 1968 ukończył studia psychologiczne na uniwersytecie w Budapeszcie oraz studiował psychologię muzyki pod kierunkiem P. Michela w Weimarze. W latach 1963–66 wykładowca w konserwatorium im. B. Bartóka w Miskolcu, w latach 1966–71 kierownik studium pedagogicznego w wyższej szkole muzycznej w Miskolcu. Od 1971 wykładowca psychologii, psychologii muzyki i wychowania muzycznego w Akademii Muzycznej im. F. Liszta w Budapeszcie. Autor wielu artykułów z dziedziny psychologii i pedagogiki muzycznej w czasopismach niemieckich, angielskich, włoskich i węgierskich. W latach 1972–94 sekretarz Związku Węgierskich Nauczycieli Muzyki, w latach 1985–92 przedstawiciel Węgier w Europäische Musikschule Union (EMU). Zainteresowania badawcze Lácza koncentrowały się na problematyce związków i relacji pomiędzy zdolnościami muzycznymi a inteligencją oraz psychologicznymi podstawami wychowania i kształcenia muzycznego. Opublikował m.in. The First Measurement of the Effectiveness of the Kodály Concept in Hungary. Using the Seashore-Test, „Bulletin Council Research in Music Education” 1987 nr 91, Möglichkeiten der Findung und Förderung musikalischer Hoch-Begabungen in Ungarn, w: Musikalische Hochbegabung. Findung und Förderung, red. H. Bastian, Moguncja 1991.
