Kochański Eli, *1885 (1888?) Odessa, †19 X 1940 Warszawa, polski wiolonczelista. Rozpoczął naukę u ojca (kantora i nauczyciela gry na skrzypcach); następnie jeszcze w Odessie wraz z bratem znalazł się pod opieką E. Młynarskiego. Po ukończeniu z odznaczeniem konserwatorium w Odessie otrzymał stypendium w konserwatorium w Lipsku, gdzie studiował u J. Klengla. Od 1909 był członkiem, a w latach 1912–26 koncertmistrzem Filharmonii Warszawskiej. Od 1911 niemal do wybuchu II wojny światowej prowadził klasę wiolonczeli w konserwatorium w Warszawie; jego uczniami byli m.in. B. Neuteich, H. Kowalska, T. Kowalski. Od 1908 występował jako solista i członek różnych zespołów kameralnych (z P. Kochańskim, I. Dubiską, E. Młynarskim, A. Rubinsteinem), grywał także z orkiestrą (m.in. pod batutą G. Fitelberga, Z. Birnbauma). Postępujący reumatyzm ręki ograniczał stopniowo jego działalność koncertową i pedagogiczną. Eli Kochański był także karykaturzystą. Jego rysunki były publikowane m.in. w „Muzyce”; obecnie ich oryginały znajdują się w TIFC w Warszawie.
