Ferri Baldassare, zwany Balcerek, *9 XII 1610 Perugia, †18 IX 1680 Perugia, włoski śpiewak (sopran). W 1621 był dyskantystą biskupa Orvieto, kardynała Crescenzia.
Prawdopodobnie na przełomie 1624/25 Ferri przebywał w Rzymie. Królewicz Władysław Zygmunt Waza zaangażował go do kapeli dworskiej w Warszawie, nie posiadamy jednak dokładnych danych, kiedy to nastąpiło; przyjmuje się datę 1625. Ferri przebywał na dworze polskim do jesieni 1655 (najwyżej płatny w całej kapeli) i cieszył się ogromną sławą w całym kraju. 13 III 1643 otrzymał od republiki weneckiej tytuł kawalera św. Marka (nic nie wiadomo jednak, by wyjeżdżał z Polski poza podróżą na dwór królowej szwedzkiej Krystyny w VI 1652). Od 1 X 1655 przeszedł do kapeli cesarskiej w Wiedniu, gdzie pozostawał do 1675, niezwykle wysoko tam ceniony; po czym powrócił do Perugii. W 1671 (?) wystąpił gościnnie w Londynie w Psyche M. Locke’a w roli Zefira. O jego fenomenalnej technice i niezwykle długim oddechu pisał z najwyższym zachwytem, jako o wyjątkowym zjawisku, współczesny mu A. Bontempi w swej Historia musica (1695). Ferri należy do najwybitniejszych śpiewaków XVII w.
Literatura: G. Conestabile Notizie biografiche di B. Ferri, musico celebratissimo, Perugia 1846; G. Monaldi Cantanti evirati celebri, Rzym 1919; A. Heriot The Castrati in Opera, Londyn 1956, tłum. wł. Mediolan 1962.
