Bernstein, Bernsztejn, Karol, *8 I 1820, †19 IV 1890 Warszawa, polski księgarz i nakładca muzyczny. Praktykę księgarską odbył w Wilnie u K.T. Glücksberga. W 1850 przejął od brata Józefa Bernsteina założoną w 1848 w Warszawie księgarnię nakładową. Jego imię pojawiło się na drukach dopiero w 1854. Bernstein wydawał książki rolnicze i przyrodnicze a także serię «Klejnoty poezji polskiej» i druki muzyczne. Prowadził w księgarni skład nut i wypożyczalnię książek. Nie mając własnej drukarni, korzystał z usług różnych warsztatów litograficznych i sztycharni nut. Firma istniała do 1873 i odegrała drugorzędną rolę w produkcji druków muzycznych. Od 1848 do 1865 Bernstein wydał ich 228 (najwięcej w latach 1849–57), co stanowiło zaledwie 7–14 procent jego rocznej produkcji wydawniczej. W 1865 na skutek zmonopolizowania rynku wydawniczego przez firmy Gebethnera i Wolffa oraz J. Kaufmanna Bernstein wycofał się z muzycznej działalności wydawniczej.
Bernstein opublikował m.in. serię transkrypcji fortepianowych z oper różnych kompozytorów w miesięczniku „Bouquet des melodies” (12 zeszytów w latach 1849–51), Skarbiec salonowych śpiewów (10 zeszytów w latach 1855–57), wyciąg fortepianowy baletu J. Stefaniego Wesele w Ojcowie (1856), Nową szkołę na fortepian R. Zientarskiego (1861, 2. wyd. 1863). Wydał też 2 katalogi: Catalogue des nouvelles compositions pour le piano publicies par B. Libraire-Editeur a Varsovie, 1854 i Katalog dzieł nakładowych księgarni Karola Bernsteina (1857).
Druki muzyczne Bernsteina były do nabycia w księgarniach Kalisza, Kielc, Lublina i Płocka.
Literatura: W. Tomaszewski Warszawskie edytorstwo muzyczne w latach 1772–1865, Warszawa 1992.
