Bentzon, Jorgen

Bentzon Jørgen Liebenberg, *14 II 1897 Kopenhaga, †9 VII 1951 Hørsholm, kuzyn flecisty Johana Svenda Bentzona i Nielsa Viggo Bentzona, duński kompozytor, z wykształcenia prawnik. Studiował kompozycję u C. Nielsena (1915–17) i w konserwatorium w Lipsku u S. Karg-Elerta (1920–21). W latach 1927–30 był przewodniczącym duńskiej sekcji Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej, a w latach 1934–36 wiceprzewodniczącym Stowarzyszenia Duńskich Muzyków. W 1931 założył w Kopenhadze wraz z N.F. Høffdingiem szkołę muzyczną, której celem była popularyzacja muzyki, w szczególności współczesnej; kierował nią do 1946. Publikował też artykuły o muzyce i aktualnych problemach życia muzycznego.

Bentzon należy do pierwszej generacji duńskich kompozytorów reprezentujących postawę antyromantyczną. Pozostawał pod silnym wpływem C. Nielsena, a także Hindemitha, szczególnie w dziełach wcześniejszych. W jego twórczości ważne miejsce zajmują utwory kameralne. Stosował w nich specyficzną technikę polifoniczną, pozbawioną imitacji, polegających na łączeniu różnych pod względem wyrazowym linii melodycznych, z których każda uzależniona jest ściśle od właściwości fakturalnych realizującego ją instrumentu. Przykładem tego typu techniki są Racconti, należące do najciekawszych utworów kompozytora. Charakterystyczne dla Bentzona jest zainteresowanie konstrukcją dzieła, dążenie do zachowania klasycznej równowagi z równoczesnym wprowadzeniem rysów lirycznych. Problemem istotnym dla niego było nawiązanie kontaktu między kompozytorem a publicznością. Próbował to osiągnąć przez rezygnację z najnowszych zdobyczy języka muzycznego i uproszczenie swego stylu. Te tendencje popularyzacyjne ujawniły się szczególnie wyraźnie w późniejszych utworach, jak np. w Symfonii dickensowskiej, w operze Saturnalia oraz w licznych kompozycjach chóralnych.

Literatura: Mindeskrift over Jørgen Bentzon (‘wspomnienia o Jorgenie Bentzonie’), Kopenhaga 1957.